Με τίτλο "Ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική στον νησιωτικό χώρο, διατάξεις για συμμόρφωση με υποχρεώσεις διεθνούς ναυσιπλοΐας και την αναβάθμιση Λ.Σ-ΕΛ.ΑΚΤ. και ειδικές ρυθμίσεις για την ψηφιοποίηση και εν γένει ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής ναυτιλίας στη μετά-COVID εποχή".

Πριν μπω στο θέμα μας, μια αναφορά από προσωπική ανάγκη και μια επετειακή παρατήρηση: Έφυγε ο Σήφης Βαλυράκης από κοντά μας, ένας αδάμαστος αντιστασιακός, ένας φλογερός πατριώτης, ένας ασίγαστος δημοκράτης, ένας –θα τον έλεγα εγώ- αυθεντικός «πασόκος», μια ιδιότητα που τίμησε όσο λίγοι σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Η αναμφισβήτητα θετική πράξη της σχεδόν καθολικής υπερψήφισης της ρύθμισης για την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο τις παραμονές της έναρξης των διερευνητικών επαφών Ελλάδας – Τουρκίας στέλνει ένα μήνυμα εθνικής συναίνεσης και ομοψυχίας.

Αξιοποιώντας αυτή την απόφαση η Κυβέρνηση σχεδόν θριαμβολόγησε στη Βουλή μιλώντας για την πρώτη φορά επέκταση εδαφικής κυριαρχίας, για ιστορικό γεγονός μεγάλης σημασίας. Ας δούμε όμως τις πραγματικές του διαστάσεις και το πως εντάσσεται στην κρίσιμη για τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις συγκυρία.

Προς τους Υπουργούς Οικονομικών, Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Υγείας και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, με θέμα: «Η Κυβέρνηση αδυνατεί ή δεν έχει τη βούληση να παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αξιοποίησης των 73 συν 19,5 δισεκατομμυρίων ευρώ για την οικονομική και κοινωνική ανάκαμψη με παραγωγική και αναπτυξιακή ανασυγκρότηση, αλλά και ένα άμεσο πρόγραμμα ανάσχεσης της βαθιάς ύφεσης και των κοινωνικών προβλημάτων που προκαλεί η πανδημία».

Σύσσωμη η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κινήματος Αλλαγής κατέθεσε πριν από δυο μήνες την επίκαιρη επερώτηση που σήμερα συζητάμε. Το αξιοσημείωτο είναι ότι στο μεταξύ και ενώ η Κυβέρνηση παρουσίασε το προσχέδιο του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, το οποίο έχει ήδη κατατεθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η επερώτησή μας διατηρεί ακέραιη την επικαιρότητά της.

Αυτή η διαπίστωση, καταρχάς, αξιολογεί και τη συγκεκριμένη σας πρόταση, όχι μόνο σε ό,τι αφορά τη συνολική μας εκτίμηση που διατυπώνεται στον τίτλο της επερώτησης, αλλά και τις επιμέρους εστιάσεις και τους ενδοιασμούς μας.

Η σημερινή συζήτηση είναι μια σημαντική ευκαιρία για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι για να στείλει το μήνυμα παντού ότι οι Έλληνες μπροστά στην απόπειρα καταπάτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας ομονοούν, ότι η Βουλή δεν είναι μόνο ένα πεδίο κομματικών αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων, αλλά ο κατεξοχήν χώρος προβολής του εθνικού συμφέροντος.

Ο δεύτερος με αφορμή τη συγκεκριμένη νομοθετική πρόταση για τη επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο είναι, για να ανοίξει ένας ευρύτερος διάλογος για το κρίσιμο θέμα της εξωτερικής απειλής στο πλαίσιο των σημαντικών εξελίξεων και ανακατατάξεων στην περιοχή. Διάλογος που θα επιτρέψει στη χώρα μας να διαμορφώσει μια σύγχρονη εθνική στρατηγική, προσαρμοσμένη στις νέες συνθήκες και να χαράξει τις προτεραιότητες και τους στόχους της σε μια νέα κυριολεκτικά εποχή. Δεν υπάρχει καλύτερος και εγκυρότερος χώρος απ’ αυτόν του Εθνικού Κοινοβουλίου.

Τις τελευταίες μέρες απασχολεί τον πολιτικό διάλογο η «προοδευτική διακυβέρνηση» και όπως συμβαίνει κατά κανόνα το θέμα περιορίζεται στο με ποιους κυβερνάται η χώρα και όχι στο πως. Έτσι συσκοτίζονται οι πραγματικές αντιθέσεις και περιορίζονται στο «ποιος θα πάει με ποιον».

Είμαστε μια μικρή χώρα που διαθέτει Κυβέρνηση σχεδόν 60 υπουργών την οποία διευθύνει ένα πρωθυπουργικό γραφείο με εκατοντάδες υπαλλήλους που υποκαθιστά όλες τις μορφές και τους θεσμούς διαχείρισης της εξουσίας, θεσμικής, οικονομικής, πολιτικής.

Μια αναφορά της Φ. Γεννηματά στη Βουλή που ο Αλ. Τσίπρας επιχείρησε ευκαιριακά να την αξιοποιήσει και μια αντίστοιχη του Γ. Παπανδρέου σε ένα περιφερειακό μέσο ήταν αρκετή για να πάρει φωτιά η «προοδευτική διακυβέρνηση»

Λες και την άκουσαν όλοι πρώτη φορά. Ξεχνούν ότι ως κορυφαία στρατηγική και στόχος της παράταξης υπάρχει και επαναλαμβάνεται εδώ και δυο τουλάχιστο δεκαετίες σε όλα ανεξαίρετα τα πολιτικά και προγραμματικά κείμενα του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια του Κινήματος Αλλαγής. Θέση που επικαθορίζει τις προγραμματικές επεξεργασίες και το περιεχόμενο των προτάσεων που συστηματικά διατυπώνονται σε όλα τα ζητήματα.