Πώς κρίνετε έως τώρα την κυβέρνηση;

Παρά την αίσθηση αυτάρκειας και ικανοποίησης που επιχειρεί να μεταδώσει στο λαό η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός η χώρα πορεύεται χωρίς πυξίδα και στα τρία μείζονα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Την πανδημία, την βαθιά ύφεση και την οικονομική κρίση που την συνοδεύει καθώς και τον επεκτατικό αναθεωρητισμό της ‘Αγκυρας. Παντελής απουσία εθνικής στρατηγικής. Το 2021 βρίσκει την ελληνική κοινωνία κλεισμένη στον εαυτό της, τους πολίτες φοβισμένους και απαισιόδοξους. Το contrast ανάμεσα στην κυβερνητική υπεροψία και στην επικοινωνιακή καταιγίδα που την στηρίζει και στην καταθλιπτική και αδιέξοδη ζωή των ανθρώπων είναι τεράστιο.

Μας αποχαιρέτησε και ο Λευτέρης...

Δεκαετίες ανάμεσά μας από μικρό παιδί, μεγάλωνε διασχίζοντας από το ένα άκρο στο άλλο τη χώρα. Ένας σεμνός, ακάματος και κυρίως ανιδιοτελής αγωνιστής. Οι πιο πολλοί από όσους δεν τον γνώριζαν είχαν την εικόνα ενός στελέχους του Οργανωτικού του Κινήματος ταυτισμένου με τις εσωτερικές διαδικασίες και την οργανωτική δουλειά.

Κύριε Σκανδαλίδη, το Κίνημα Αλλαγής κατηγορεί την κυβέρνηση για καθυστέρηση σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης. Δεδομένου πως είναι αποδεκτό ότι ο κορονοϊός, είναι ένας αόρατος εχθρός με τον οποίο βρισκόμαστε σε πόλεμο, τι θα μπορούσε να κάνει; Ποιες είναι κατά την άποψή σας οι σημαντικότερες καθυστερήσεις; 

Το τι θα μπορούσε να κάνει και δεν το έκανε επικαλούμαι σειρά από προτάσεις που το Κίνημα Αλλαγής και η Φώφη Γεννηματά διατυπώνουν από την αρχή και σε κάθε φάση της υγειονομικής κρίσης. Εμείς στον πόλεμο προσφέραμε όπλα στην Κυβέρνηση που με ελάχιστες εξαιρέσεις τα παραμέρισε και το πληρώσαμε συνολικά. Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες παραδείγματα για τα τεστ πρόληψης, για την πρωτοβάθμια υγεία, για την ενίσχυση του ΕΣΥ, για τα πρωτόκολλα του Τουρισμού, για την ενίσχυση των επιχειρήσεων και πολλά άλλα. Οι καθυστερήσεις σχεδόν σε όλους τους τομείς ήταν απαράδεκτες.

Στην πολιτική υπάρχουν τα διακηρυκτικά ή τα προγραμματικά κείμενα δηλωτικά των προθέσεων και των στόχων μιας Κυβέρνησης ή ενός κόμματος και τα κείμενα που διατυπώνουν την εφαρμοσμένη πολιτική τους. Στην προκειμένη περίπτωση και σε ότι αφορά την αναπτυξιακή και οικονομική της στρατηγική η Κυβέρνηση αποδέχτηκε την έκθεση Πισσαρίδη. Στη βάση αυτής της έκθεσης διατύπωσε το έγγραφο προς την Κομισιόν για τους στόχους και τις προτεραιότητες που θα προτείνει για την εκταμίευση των πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης. Και την επόμενη κατέθεσε τον Κρατικό Προϋπολογισμό που αποτελεί την εφαρμοστέα για το 2021 οικονομική και αναπτυξιακή της πολιτική.

Οι πρώτες σοβαρές ρωγμές στη διακυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη και της Ν.Δ. έκαναν την εμφάνισή τους, μεγαλώνουν καθημερινά και πολλαπλασιάζονται. Δεν είναι τυχαίο ότι παρά τον ασφυκτικό επικοινωνιακό έλεγχο και τη καταθλιπτική συμπαράταξη παραδοσιακών συντηρητικών και όψιμων εκσυγχρονιστών ήδη άρχισε δειλά – δειλά να ασκείται κριτική για λάθη, ατολμίας ή παραλείψεις ακόμη και στα φιλοκυβερνητικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το περιβόητο πια «σύνθημα διακυβέρνησης του Μαξίμου» που στο όνομα του επιτελικού κράτους συγκέντρωσε μερικές εκατοντάδες υπαλλήλους, κατά κανόνα μετακλητούς, αδυνατεί να ανταποκριθεί στα τεράστια προβλήματα που βιώνει αυτό τον καιρό ο τόπος. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα αντιμετώπισης της πανδημίας και επανεκκίνησης της οικονομίας.

Η ύφεση θα κλείσει στο 9% και αν έχουμε lockdown και το Δεκέμβριο στο 11%. Τι επιπτώσεις θα έχει αυτό στην οικονομία και κυρίως στους πολίτες;

Δυστυχώς και με το τρέχον lockdown η ύφεση θα είναι διψήφια. Οι εξελίξεις ανατρέπουν προτού καν οριστικοποιηθεί το προσχέδιο Προϋπολογισμού που και με ανεδαφική αισιοδοξία έφερε η Κυβέρνηση. Η θρυλούμενη και προσδοκώμενη επανεκκίνηση της οικονομίας γίνεται ανεδαφική καθώς δεν υπάρχει ίχνος σχεδιασμού και προγράμματος απορρόφησης των διαθέσιμων πόρων. Μόνο γενικόλογες διακηρύξεις, αποσπασματικές προτάσεις και ταξικές επιλογές και ένα κράτος που κοιτάζει μόνο τους έχοντες και τα «δικά μας παιδιά». Οι προοπτικές είναι δυσοίωνες. Με την υγειονομική κρίση επανακάμπτει πλησίστια η οικονομική κι αυτή θα την πληρώσουν δυστυχώς οι μονίμως χρεωμένοι. Οι μη έχοντες και κατέχοντες. Αλλά κυρίως θα τη πληρώσει η χώρα που μάταια θα οραματίζεται τη πολυπόθητη επανεκκίνηση της οικονομίας.